Stummioù : drist ; trist ; tristañ ; tristoc'h ;
trist-kaer
[trist'kɛ:r]
très triste
Lusien Karluer, 1928, Bear (dastumet gant Tangi)
▶ Met ma Doue, arri int trist. Ah beñ daon ya, ar re-se a vez fiñvet bep tro te. Ha ne derc'hont ket da wellaat. Anfin, petra a ri ?
[mɛ ma’dwe aj iŋ ’tʁist – a bɛ̃ dãwn ja ʁeze ve ’vĩwət bop’tʁoː te – a dɛʁ’hɛŋ kət te wɛ’lɑːt – ãfin ’pʁaː ʁi]
Mais mon Dieu, elles [les bannières] sont arrivées tristes [= en mauvais état]. Oui, elles sont déplacées à chaque fois, pardi. Et elles ne vont pas en s'améliorant. Enfin, que veux-tu ?
Plac'h, 1925, Trezelan (Bear) (dastumet gant Riwal)