Stummioù : hen-mañ-hen ;
hen-mañ-hen 'neus lâret din chom gant ma merenn
[ˌhe̞nmə’he̞:n nøz ’lɑ:rət tĩ ʃɔm gɑ̃n mə mɛrn]
un tel m'a dit de rester déjeuner
Lusien Karluer, 1928, Bear (dastumet gant Tangi)
▶ Deus d'evañ bannac'h eta eme hen-mañ-hen. Daon, ya, me zo a-baouez d'evañ ivez. Daon ya, me 'meus graet ivez, eme egile, ha fidedoulle, ingal eo.
[døs'teːvã 'bãh ta me ˌheˑnmə'heːn – dãwn ja me zo 'bɔwəs 'teːvã iə – dãwn ja me møs 'kwɛd iə me e'giːle – a fidø'dule 'iŋgal e̞]
Viens boire un coup, disait tel-ou-tel. Oui, je viens d'en boire un. Oui, moi aussi, disait l'autre, et nom d'un chien, peu importe.
Plac'h, 1925, Trezelan (Bear) (dastumet gant Riwal)