adv. dija déja [de'ʒɑ]+, dija [di'ʒɑ]–
▶ Eñ 'na dija eizh vloaz warn-ugent dija a-benn neuze.
Eñ na déja èiz la warn-ugen déjà bènn neuhé.
Lui avait déjà 28 ans à cette époque.
Plac'h, 1946, Pederneg (dastumet gant Riwal)
▶ 1. Ya met 'neaint ket ur machin da c'horo gant podoù dija a-benn neuze ? 2. Ah geo. Geo geo. 1. Ne 'meus ket soñj. 2. A-benn neuze e oa ur machin da c'horo gant podoù. Boa.
1. Ya, mè néaint ked machin de horo gan poujo déjà bènn neuhé ? 2. A gè. Gè gè. 1. Meus ke joñch. 2. Bènn neuhé oa machin de horo gan poujo. Boa.
Oui, mais ils n'avaient pas déjà une machine de traite avec des pots pour alors ? 2. Ah si. 1. Je ne sais plus; 2. Pour alors il y avait une machine de traite avec des pots. Si.
1. Plac'h, 1946, Pederneg
2. Plac'h, 1925, Trezelan (Bear)
(dastumet gant Riwal)
Se... Se a zo kaer dija.
[se se zo kɛːʁ ˈdeʒa]
C'est déjà beau.
[pouvoir continuer à se débrouiller malgré son âge]
Paotr, 1951, Bear (dastumet gant Julien)
Lâret meus se dija.
[lɑːʁ mø ze ˈdiʒa]
Je t'ai déjà dit ça. [litt. « j'ai déjà dit ça »]
Paotr, 1951, Bear (dastumet gant Julien)
krog an traoù da adbourjoniñ dija hag e-se
[kro:g ɛ ən trɛw də ˌhadbur’ʒɔ̃:ni deʒa ɑ e’se]
les choses [les plantes] commencent à bourgeonner de nouveau déjà alors
Ifig Bihan, 1915, Bear (dastumet gant Tangi)
Dija e oa... a kavo diaes pa ne vo ket e vamm-gozh aze marteze.
[ˈdiʒa wa ˈkavo ˈdiəs pe ˈvo ki vɑ̃m goːz ˈɑe maˈtee]
Déjà qu'il va trouver dur quand sa grand-mère ne sera plus là.
[avec lui à l’école]
Paotr, 1951, Bear (dastumet gant Julien)
▶ marv eo ur pennad zo dija
[mɑrw ɛ ˌpɛnə'so diʒa]
il est mort depuis un bout de temps déjà
Ifig Raoul, 1933, Bear (dastumet gant Tangi)