Brezhoneg Bro-Vear

Klask

Kavet zo bet 18 frazenn.

pemzekteiz eo hirie, ya, ar merc'her omp hirie, pemzekteiz hirie 'meus bet eu... ma div eu... ma div eu... an div eu... bikadenn

[pe̞mˈze̞kte zo ˈhiːɹje - ja ˈmɛhɛɹ hɔ̃m ˈije - pe̞mˌze̞kte ˈhiːɹje møz bed ə - mə ˈdiw ə - mə ˈdiw ə - nˈdiw ə - biˈcɑːn]

ça fait quinze jours aujourd'hui, oui, nous sommes mercredi aujourd'hui, il y a quinze jours aujourd'hui que j'ai eu euh... mes deux euh... mes deux euh... mes deux euh... piqûres

Ifig ar Blevenneg, 1939, Bear (dastumet gant Tangi)

met ni a vije e-pad an deiz, e-pad ar sizhun peogwir, d'ar c'houlz-se, n'ae ket d'ar merc'her met d'ar yaou, e vije katechist, aze e vije graet ur barti c'hoazh ivez 'ba ar c'hatechist, oh daoñ !

[mɛd nim ˌviʒe ˌpaˑn ˈdeː - ˌpaˑd ˈzyːn pyˈgyːɹ - də ˈhulsːe - ˌnɛ kə də ˈmɛhɛɹ mɛ də ˈjo̞w - viʒe katˈʃist - ˈɑhe ˌviʒe gwɛ ˈbɑɹti hwaz ˈie bah hatˈʃist - o ˈdɑ̃w]

mais nous nous étions toutes la journée, toute la semaine puisque, à cette époque-là, on n'allait pas le mercredi mais le jeudi, il y avait le catéchisme, là on fait une partie encore aussi au catéchisme, oh dame !

Pier Gotie, 1938, Plûned (dastumet gant Tangi)

hag e oan operet ar merc'her, met goude eu... e oan bet eu... 'ma ket c'hoant da dihuniñ deus klevet anezhe met... me 'oaran ket, 'oaran mann ebet, 'ma ket c'hoant da dihuniñ goude, dihunet e oan bepred peogwir 'h on aze

[a wɑ̃n oˈpeːɹəd ˈmɛhɛɹ - mɛ ˌguˑde ə - wɑ̃n ˌbet ə - ˌma kə ˈhwɑ̃n də diˈvyːnĩ døs ˈklɛwə ˌne̞ˑ mɛ - ˈme waˌɹɑ̃ kət - ˈwɑˑɹɑ̃ ˈmɑ̃n bet - ˌma kə ˈhwɑ̃n də diˈvyːnĩ ˌguˑde - diˈvyːnə wɑ̃n ˈbopə pyˌgyˑɹ hɔ̃ ˌɑhe̞]

et j'avais été opérée le mercredi, mais après euh... j'étais allée euh... je ne voulais pas me réveiller à ce qu'ils m'ont dit mais... moi je ne sais pas, je ne sais rien, je n'avais pas envie de me réveiller après, toujours est-il que je m'étais réveillée puisque je suis là

Janin an Herveig, 1932, Ploueg (dastumet gant Tangi)

peotramant 'h eo eben all, an hini a telefon, an deiz all 'da graet adarre, oh non de die ! ar merc'her 'h eo en principe, dec'h ! tu vois, eu... e glevan ar vugale o c'hoari

[pəˈtɑ̃m he̞ eˌbenˈɑl - ˈniːni teleˈfɔn - deˈɑl da gwe̞d ɑj - o nɔ̃ de dje - ˈmɛhɛʁ e̞ ... - deχ ... - ə ˈglɛwɑ̃ vyˈbɑːle hwɑj]

ou sinon c'est l'autre là, celle qui téléphone, l'autre jour elle avait fait encore, oh nom de dieu ! c'est le mercredi en principe, hier ! tu vois, euh... j'entends les enfants jouer

Lusien Karluer, 1928, Bear (dastumet gant Tangi)

« genoùioù bras Langoad » a oa deut, e teu da soñj deus se, d'ar c'houlz-se ne oa ket asiedoù, e vije ul loa, e vije lakeet loaioù koad, e vije ur c'hased, e vije ur c'hased loaioù a vije lakeet e-pign e vije kavet ar re-seoù, pep hini a lake e loa hag e oa evit debriñ soup 'ba... 'ba ar skudell, hag ar patatez a vije debret gant an daouarn, e vije un toull 'ba an daol, ne oa ket a vachin, met soup ne oas ket kat, e vije lakeet 'ba ar skudell ha ne vije ket loaioù houarn evel zo bremañ, eo loaioù koad a oa, hag an hini a rae loaioù koad a oa unan hag a oa komañset d'ober loaioù koad ivez, machin... marteze e oa ur gontadenn e oa hag eu... 'na graet e loaioù un tamm mat re vras hag e oa... ec'h ae d'ar marc'hadoù evit gwerzhañ loaioù ha fourchetezoù, machin... ha den ebet n'houlle deus e loaioù « un tamm mat re vras int », ne oa ket kat da werzhañ anezhe, ha d'ar c'houlz-se e vije graet ur foar 'ba Langoad ivez, ar merc'her, foar Langoad, hag e oa renommet foar Langoad, e vije leun a saout ha moc'h bihan ha traoù aze, hag e oa deut da... deut da soñj dezhañ « ec'h an da vont betek Langoad 'ba ar foar d'esa gwerzhañ ul loa bennaket », ha pase e oa arri 'ba Langoad 'na gwerzhet tout e loaioù hag aze an hini e oa deut a-hervez ar c'hiz deus « genoùioù bras Langoad » « ar re-seoù a gle bezañ bras o c'henoùioù ma int kat da debriñ gant loaioù evel-se », a-hend-all ul loa ma karit, ma eo re vras, n'eo ket aezet debriñ ivez da ? met 'ba Langoad 'na gwerzhet anezhe-tout hag evel-se e oa tapet an anvioù « genoù bras Langoad » met ar re-seoù a oa kontadennoù te

[ˌgenojoˈbɹɑ:z lɑ̃n’gwɑd wa døt tø də ʒɔ̃:ʒ dəs se də ’huls:e wa kəd a’sje:do viʃe lwɑ viʃe la’ke:əd ’lwɑjo kwɑt viʃe ’hɑsəd viʃe ’hɑsəd ’lwɑjo viʃe la’ke:ət piɲ viʒe kɑ:d zew po’pi:ni ’lɑke i lwɑ: a wa wid ’di:bĩ zup ba ba skyl: a pa’tɑtəz viʒe ’dɛ:bəd gɑ̃n ’dowən viʃe ntul ban do:l wa kə va’ʃi:n mɛ zup was kə kɑt viʒe la’ke:ə bah skyl: a viʃe wa kə ’lwɑjo ’hu:aɹn wɛl zo ’bɹœmɑ̃ he̞ ˌlwɑjo’kwɑd wa a n:i ɹɛ ˌlwɑjo’kwɑt wa yn wa ko’mɑ̃səd do̞ɹ ˌlwɑjo’kwɑd ie ma’ʃi:n ma’te:e wa gɔ̃n’tɑ:n wa ag ə na gwɛd i ’lwɑjo tɑ̃mad ’ɹevɹas a wa hɛ də maɹ’hɑ:ʒo wid ’gwɛɹzɑ̃ ’lwɑjo a fuɹʃɛ’te:zo ma’ʃi:n a den’be ’nule dœz i ’lwɑjo - tɑ̃mad ’ɹevɹaz iɲ wa kə kɑd də ’wɛɹzɑ̃ nɛ: a də ’huls:e viʒe gwɛd vwɑ:ɹ ba lɑ̃n’gwɑd ie ’mɛɹhəɹ vwɑ:ɹ lɑ̃ŋ’gwɑt a wa ɹə’noməd vwɑ:ɹ lɑ̃ŋ’gwɑt viʒe lœ:n zo̞wd a moh’bi:ən a tɾɛw ’ɑ:he a wa dœt tə dœd də ʒɔ̃:ʒ deɑ̃ - hɑ̃ də vɔ̃n ’bekə lɑ̃ŋ’gwɑt ba vwɑ:ɹ ’dɛsa ’gwɛɹzə lwɑ: mə’nɑkət a pə’se wa ɑj ba lɑ̃ŋ’gwɑt na ’gwɛɹzət tud i ’lwɑjo ag ’ɑ:he n:i wa dœt ’hɛɹwe hi:z dœz ˌgenojoˈbɹɑ:s lɑ̃ŋ’gwɑt - zew gle ’be:ɑ̃ bɹɑ:z o he’nojo ma hiɲ kad də ’di:bĩ gɑ̃n ’lwɑjo vi’se̞ hɛn’dɑl lwa ma ’ke:ɹet ma he̞ ’ɹevɹas ne̞ kəd ’ɛ:zəd ’di:bĩ ie da mɛ ba lɑ̃ŋ’gwɑt na ’gwɛɹzəd nɛ tut a vi’se̞ wa ’tɑpəd nɑ̃’nojo ˌgeno’bɹɑ:z lɑ̃ŋgwat mɛ zew wa kɔ̃nta’deno te]

« les grandes bouches de Langoad » c'était venu, ça me revient, à l'époque il n'y avait pas d'assiettesn il y avait une cuillère, on mettait des cuillères en bois, il y avait une caisse, il y avait une caisse de cuillères qu'on mettait... que l'on suspendait, chacun mettait sa cuillère et c'était pour manger la soupe dans... dans l'écuelle, et les patates on les mangeait avec les mains, il y avait un trou dans la table, il n'y avait pas de machin, mais la soupe tu ne pouvais pas, on mettait dans l'écuelle et il n'y avait pas de cuillères en métal comme il y a aujourd'hui, c'est des cuillères en bois que c'était, et celui qui faisait des cuillères en bois était un qui avait commencé à faire des cuillères en bois aussi, machin... peut-être que c'était une histoire et euh... il avait fait ses cuillères beaucoup trop grandes et c'était... il allait sur les marchés pour vendre ses cuillères et fourchettes, machins... et personne ne voulait de ses cuillères « elles sont beaucoup trop grandes », il ne pouvait pas les vendre, et à cette époque-là il y avait une foire à Langoad aussi, le mercredi, la foire de Langoad, et elle était renommée la foire de Langoad, il y avait plein de vaches et de porcelets et tout là, et il avait pensé... il avait pensé « je vais aller jusqu'à Langoad à la foire pour essayer de vendre quelques cuillères », et une fois arrivé à Langoad il avait vendu toutes ses cuillères et c'est de là à ce qu'il parait qu'est venu la mode des « grandes bouches de Langoad » « ceux-là doivent avoir de grandes bouches s'ils sont capables de manger avec des grandes gueules de Langoad »s comme ça ! », sinon une cuillère si vous voulez, si elle est trop grande, ce n'est pas facile de manger, non ? mais il les avait toutes vendues à Langoad et comme ça les noms « grandes bouches de Langoad » avaient été pris, mais ça c'était des histoires vois-tu


Diwallit : frazenn dastumet e-maez Bro-Vear.

Jañ-Batist an Tieg, 1935, Langoad (dastumet gant Tangi)

n'omp ket nemet ar merc'her

[nɔ̃m kə mɛ 'mɛʁhɛʁ]

nous ne sommes que le mercredi

Lusien Karluer, 1928, Bear (dastumet gant Tangi)

Merc'her Ludu

Mèr-hèr ludu

[mɛʁ'hɛʁ lydy]

mercredi des Cendres

Ivona Toudig, 1934, Bear (dastumet gant Julien)

boñ, 'ba Gwengamp, pa añlojomp, evel deus Toulouse e renkez añlojiñ ar merc'her noz

[bɔ̃ bah 'gwɛɲɔ̃m pe hɑ̃'lo:ʒɑ̃m wɛl dəs tu'lu:z 'ɹɛŋke̞z ɑ̃'lo:ʒĩ 'mɛɹhɛɹ nɔ̃:s]

bon, quand nous enlogeons [les pigeons pour les transporter], comme de Toulouse, tu dois les enloger le mercredi soir

Lusieñ Minous, 1926, Bear (dastumet gant Tangi)

ar merc'her 'devez...

['mɛrhɛr deve]

c'est le mercredi qu'elle a...

Ivet Aofred, 1931, Bear (dastumet gant Tangi)

herie 'h omp ur merc'her

[’hɛje hõm ə ’mɛrhɛr]

aujourd'hui on est un mercredi

traduction

Lusien Karluer, 1928, Bear (dastumet gant Tangi)

herie 'h omp merc'her

['hɛje hɔ̃m 'mɛrhɛr]

nous sommes mercredi aujourd'hui

Manuel Aofred, 1931, Bear (dastumet gant Tangi)

bep merc'her ha bep sadorn

[bob 'mɛrhɛr a bop 'sɑ:dən]

chaque mercredi et chaque samedi

Ifig Bihan, 1915, Bear (dastumet gant Tangi)

merc'her ha sadorn

['mɛrhɛr a zɑ:n]

[elle vient] le mercredi et le samedi

Ifig Bihan, 1915, Bear (dastumet gant Tangi)

lâr da Daniel hañ ! dont ar merc'her pe dont... pe dont... dont ar gwener pe ingal petore deiz peogwir 'meus mann ebet goude adarre

[lɑːʁ də daˈɲɛl ɑ̃ - dɔ̃n ˈmɛhɛʁ pe dɔ̃n - pe dɔ̃n dɔ̃n ˈgweːnəʁ pe ˈiŋgal peˈtɛje ˈdeː pəˈguːʁ møz ˈmɑ̃n bet ˈguːde ˈɑe]

dis à Daniel hein ! de venir le mercredi ou de venir... ou de venir... venir le vendredi ou n'importe quel jour puisque je n'ai rien après de nouveau

Lusien Karluer, 1928, Bear (dastumet gant Tangi)

ar merc'her 'devez...

['mɛrhɛr deve]

c'est le mercredi qu'elle a...

Ivet Aofred, 1931, Bear (dastumet gant Tangi)

ar merc'her 'nez belo

['mɛrhɛr ne 'be:lo]

le mercredi il a vélo

Selina Jagin, 1920, Bear (dastumet gant Tangi)

eñ a arru d'ar meurzh pe d'ar merc'her

[ẽ: aj mœrs pe 'mɛrhɛr]

lui il vient le mardi ou le mercredi

Ifig Bihan, 1915, Bear (dastumet gant Tangi)

merc'her ludu e vije gwalc'het o zreid d'ar... d'ar reoù gozh, 'h aent da...

[’mɛrhɛr ’ly:dy viʒe ’gwɛlhɛd o zrɛjtʲ də də rew go:z hɛɲ də]

le mercredi des cendres, on lavait les pieds des... des vieux, ils allaient...

Roje Dollo, 1932, Bear (dastumet gant Tangi)

Kavet zo bet 18 frazenn.